إِلاَّ مَنْ ظَلَمَ ثُمَّ بَدَّلَ حُسْناً بَعْدَ سُوءٍ فَإِنِّي غَفُورٌ رَحيمٌ

ترجمه

اختلاف قرائت

نکات ادبی

حدیث

تدبر

آیا این آیه طعنه و کنایه‌ای به حضرت موسی ع دارد که کارهایش در مسر (مشخصا کشتن آن قبطی) ظلم محسوب می‌شد و بدین جهت بود که موسی ع ترسید؟ زیرا:

مقدمه۱: در محضر من هیچ رسولی نمی‌ترسد مگر اینکه قبلا ظلم کرده باشد و بعدا آن را به نیکی تبدیلش کرده باشد؛

مقدمه۲: حضرت موسی ع در محضر خدا ترسید.

نتیجه: حضرت موسی ع قبلا ظلمی کرده بود و البته آن را به نیکی تبدیل کرده بود.

تبصره: عدم منافات این ظلم با عصمت

توجه کنید که این آیات هیچ منافاتی با عصمت ندارد؛ قبلا درباره «ظلم در مرتبه» که با عصمت قابل جمع است توضیح داده‌ام؛ خلاصه‌اش این است که معصوم کسی است که از آ»چه در نگاه عادی و برای همگان گناه ویا حتی مکروه شمرده می‌شود مصون باشد به نحوی که هر عمل او برای دیگران بی‌چون و چرا قابل اطاعت باشد؛ اما در عین حال بالاترین معصومین وقتی در محضر خدا هستند متناسب با نسبتی که با خدا برقرار می‌کنند ظلمی و قصور و تقصیر برایشان فرض دارد (این همه دعاهای اهل بیت که از ظلم و گناه خویش به خدا پناه می‌برند بهترین شاهد بر این مدعاست) و البته آنچه برای او ودر منظر او ظلم است و واقعا هم خود را به خاطر انجام کارش مستحق مجازات می‌بیند، همان عمل عینا اگر توسط ما انجام شود سراسر حسن و ثواب است؛ بنا بر قاعده «حسنات الابرار سیئات المقربین». پس آنان معصومند یعنی هرکاری انجام دهند بر اساس سطح تحلیلی که ما می‌توانیم داشته باشیم سراسر حسن و نیکی است و کاملا قابل پیروی؛ اما در عین حال متناسب با مقام و مرتبه خودشان برخی از کارهایشان متناسب با موقعیتشان در محضر خداوند مصداق ظلم و گناه است در آن مرتبه؛ و واقعا از آن توبه و استغفار می‌کنند)

Visits: 0