هرکسی تدبر خودش را برای خودش یادداشت کند.
نترسید؛ اگر گوشمان را برای شنیدن سخن قرآن باز کنیم، تفسیر به رای نمی شود. گاهی اشتباه میفهمیم، اما اگر خودبین نباشیم و بر اشتباهتمان اصرار نورزیم خود خدا بتدریج با آیات دیگرش ما را متوجه اشتباهمان خواهد کرد. من اوایل که میخواستم به سراغ فهم قرآن بروم نگران تفسیر به رای بودم. از یکی از اساتید سوال کردم گفت «هرچه رسیدی را سریع به عنوان تفسیر آیه در جایی نگو؛ با تفاسیر معتبر چک کن؛ و هر گاه بقدری بررسی کردی که مطمئن شدی (به تعبیر ما طلبهها نزد خدا حجت داشتی) آنگاه بیان کن و هرگاه متوجه شدی اشتباه کردی سریع اشتباهت را بپذیر و بر آن اصرار نکن.» مهمترین عرصهای که در آن احتمال تفسیر به رای هست، عرصه احکام شرعی است که افراد چون ناسخ و منسوخ، محکم و متشابه را نمیدانند و با روایات آشنا نیستند با دیدن یک آیه سریع حکم شرعی میدهند (مانند کسی که با دیدن آیه ۴۳ سوره نساء میگفت شرابخواری فقط هنگام نماز خواندن حرام است!!!) لذا ما لااقل تا مدتها سراغ این عرصه نمیرویم. یادمان باشد قرآن برای همه ما نازل شده است. درست است که باید به متخصص مراجعه کرد، اما هرکسی در حد خود هم مطالبی میفهمد. مهم این است که حد خود را بشناسیم، و به افراط و تفریط نیفتیم. عدهای دچار افراط میشوند؛ یعنی مطالبی که واقعا ابعاد مختلفش را بررسی نکردهایم و در گفتنش نزد خدا حجت ندارند و صرفا چون به ذهنشان رسیده، میگویند و بدون حجت شرعی، بر سخن خود اصرار میکنند؛ و عدهای هم دچار تفریط میشوند و از ترس تفسیر به رای اصلا در قرآن تدبر و تامل نمیکنند. البته صراط مستقیم از مو باریکتر است اما بالاخره باید حرکت کرد و البته با دقت و مراقبت تمام.
علت این که همان اول صبح، تاملات خودم را نمیگذارم این است که نمیخواهم مطلبم را بر شما تحمیل کنم. میخواهم هرکدام ما بیندیشیم، تامل کنیم، تدبر کنیم. بعد من برداشت خودم را، به عنوان یک برداشت عرضه میکنم. من معصوم نیستم و ممکن است اشتباه کنم، اما سعی میکنم تا علاوه بر تدبر شخصی، تا حد امکان به تفاسیر معتبر هم نگاه کنم و بنا را بر این گذاشتهام که مطالبم به گونهای باشد که از ظاهر خود آیه درآید. امیدوارم شما هم فقط خواننده نباشید. این کانال صرفا بهانهای است که هر روز در یک آیه تدبر کنیم. قرار نیست یک نفر بگوید و دیگران یاد بگیرند. برخی دوستان پیغام دادهاند که بهتر بود «گروه» باشد نه کانال. شاید بعدا گروه هم راه بیندازم؛ اما تجربه نشان داده، در گروه بحثهای دوسه نفرهای مطرح میشود که اغلب حال و حوصلهاش را ندارند و این بحثها بقدری زیاد میشود که اغلب افراد خسته میشوند و کار را رها میکنند و اصل کار هدر میرود. شاید اگر بازخوردهای زیادی بود بعدا یک گروه مکمل راه بیندازیم که فقط کسانی که میخواهند بحث کنند آنجا بیایند. تا خدا چه خواهد. به قول ملای رومی:
درفکن تدبیر خود را پیش دوست گرچه تدبیرت هم از تدبیر اوست
التماس دعا
Visits: 7