یک آیه در روز

 ۱-۲ صفر ۱۴۴۵

متن آيات

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ‏

عَبَسَ وَ تَوَلَّى،

أَنْ جاءَهُ الْأَعْمى‏.

وَ ما يُدْريكَ لَعَلَّهُ يَزَّكَّى؟!

أَوْ يَذَّكَّرُ فَتَنْفَعَهُ الذِّكْرى‏؟!

أَمَّا مَنِ اسْتَغْنى،

فَأَنْتَ لَهُ تَصَدَّى!

وَ ما عَلَيْكَ أَلَّا يَزَّكَّى!

وَ أَمَّا مَنْ جاءَكَ يَسْعى‏،

وَ هُوَ يَخْشى‏،

فَأَنْتَ عَنْهُ تَلَهَّى؟!

ترجمه

به نام خداوند رحمت‌گستر که رحمتش همیشگی است.

اخم کرد [چهره درهم کشید] و رویگردان شد،

[از این] که آن نابینا پیش او آمد.

و چه چيزی آگاهت ‌کند [= از کجا می‌دانی/ چگونه ممکن است بدانی/ تو چه می‌دانی] که شاید او پاکی پیشه کند؟!

یا متذکر شود، پس این تذکر او را فایده‌ای دهد!

اما کسی که بی‌نیازی ورزید [/ کسی که مستغنی است]،

پس تو به او اهتمام می‌ورزی [مشغول می‌شوی]؟!

و بر تو [مسئولیتی] نیست که پاکی پیشه نمی‌کند. [یا: و آنچه علیه تو می‌ماند همین است که [این فرد مستغنی هم] تزکیه نمی‌کند.]

و اما کسی که دوان دوان سراغت آمد،

و او سخت هراسان است،

پس تو از او [غافل، و به دیگران] سرگرم می‌شوی؟!

ادامه مطلب ۱۰۹۶) جمع بندی ۱۰ آیه اول سوره عبس→

بازدیدها: ۸