۲۵ جمادی‌الاولی ۱۴۴۲
ترجمه
پس به [با] نام پروردگارت که عظیم است تسبیح گوی! [یا: نام … را منزه بدان]
بایگانی بر اساس دسته‌بندی: درباره تاریخ قرائات
۹۹۶) وَ طَلْحٍ مَنْضُودٍ
۲۸ رمضان- ۳ شوال ۱۴۴۱
ترجمه
و [درختان] موز خوشه‌خوشه روی هم؛
یا: و درختان ام غیلان [= مغیلان؛ خارشتر] خوشه‌خوشه روی هم؛
۸۴۴) الَّذينَ قالَ لَهُمُ النَّاسُ إِنَّ النَّاسَ قَدْ جَمَعُوا لَكُمْ فَاخْشَوْهُمْ فَزادَهُمْ إيماناً وَ قالُوا حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكيلُ
۱۱ صفر ۱۴۴۰
ترجمه
همان کسانی که مردم به آنها گفتند: همانا مردم علیه شما گرد آمده‌اند؛ پس، از آنان بترسید! پس، به لحاظ ایمان فزونی یافتند و گفتند: خدا ما را بس است و چه نیکو کارگزاری است.
۶۸۵) أَفَحَسِبَ الَّذينَ كَفَرُوا أَنْ يَتَّخِذُوا عِبادي مِنْ دُوني أَوْلِياءَ إِنَّا أَعْتَدْنا جَهَنَّمَ لِلْكافِرينَ نُزُلاً
ترجمه
آیا پس آنان که کفر ورزیدند [چنین] حساب کردند [یا: کافی است] که بندگانم را از ورای من ولیّ [سرپرست] اتخاذ کنند؟ بی‌تردید ما جهنم را [به عنوان] جایگاه [یا: وسیله] پذیرایی برای کافران آماده کرده‌ایم.
۶۶۰) أَمَّا السَّفينَةُ فَكانَتْ لِمَساكينَ يَعْمَلُونَ فِي الْبَحْرِ فَأَرَدْتُ أَنْ أَعيبَها وَ كانَ وَراءَهُمْ مَلِكٌ يَأْخُذُ كُلَّ سَفينَةٍ غَصْباً
ترجمه
اما آن کشتی، از آنِ بیچارگانی بود که در دریا کار می‌کردند؛ پس خواستم آن را معیوب کنم، چرا که در ورای آنان پادشاهی بود که هر کشتی [بی‌عیب و نقصی] را به غصب می‌گرفت.
۴۴۶-۴۴۷) بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ؛ يا أَيُّهَا الْمُزَّمِّلُ؛ قُمِ اللَّيْلَ إِلاَّ قَليلاً
۲۰ رمضان ۱۴۳۸
ترجمه
به نام خداوند رحمت‌گستر هماره رحیم؛
ای جامه به خود پیچیده!
شب را جز اندکی به پا خیز!
۳۷۵) إِنَّ عَلَيْنا جَمْعَهُ وَ قُرْآنَهُ
۳۵۶-۳۵۷) أَ رَأَيْتَ الَّذي يَنْهى؛ عَبْداً إِذا صَلَّى
ترجمه
آیا دیدی کسی را که باز دارد؛ بنده‌ای را آنگاه که نماز می‌گذاشت.
ادامه مطلب ۳۵۶-۳۵۷) أَ رَأَيْتَ الَّذي يَنْهى؛ عَبْداً إِذا صَلَّى
۳۴۲) فَكُّ رَقَبَةٍ
ترجمه
گشودن گردنی [از یوغ بردگی]
قرائت فوق از این آیه، قرائت عاصم و حمزه (برخی از اهل کوفه) و اهل مدینه (نافع) و شام (ابن عامر) است؛ اما این آیه در برخی از قرائات سبعه – از جمله قرائت کسائی و اهل مکه (ابن‌کثیر) و بصره (ابوعمرو) – و نیز در قرائات شاذه (ابن‌محیصن، یزیدی، حسن، مجاهد، ابورجاء) به صورت:
«فَكَّ رَقَبَةً»
(ترجمه: گردنی را [از یوغ اسارت و بردگی] گشود)
نیز قرائت شده است (مجمع‌البیان، ج۱۰، ص۷۴۴؛ أمالي المرتضی، ج۲، ص۲۹۰، الکامل المفصل فی القرائات الاربعة عشر، ص۵۹۴)